اثر استرس بی حرکتی و جراحی بر غلظت هورمون گرلین، وزن بدن و غذای مصرفی در موش های صحرایی نر

مقدمه: در زندگی روزمره با استرس های مختلفی روبرو می شویم. این استرس ها موجب جواب های اتونوم، هورمونی و رفتاری مختلفی می شوند. یکی از هورمون هایی که ترشح آن تحت تأثیر استرس قرار می گیرد هورمون گرلین است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر استرس جراحی و بی حرکتی بر غلظت گرلین خون، وزن بدن و غذای مصرفی در موش های صحرایی نر بود. روش بررسی: از40 سر موش صحرایی نر استفاده شد. غلظت گرلین سرم - غذای مصرف شده و تغییر وزن بدن بدنبال استرس جراحی و استرس بی حرکتی (به مدت 7 روز) اندازه گیری شد. غلظت گرلین سرم با روش الایزا اندازه گیری گردید. در روز اول و هفتم وزن بدن اندازه گیری و مقدار تغییر وزن بدن در این مدت محاسبه گردید. مقدار غذای مصرف شده روزانه اندازه گیری شد. یافته ها: استرس بی حرکتی موجب افزایش معنادار غلظت گرلین سرم ( pg/ml 5/8 ±8/56 ) نسبت به گروه کنترل (pg/ml 7/3±7/31) شد. به دنبال استرس بی حرکتی میزان افزایش وزن بدن (g1 ± 3/2) نسبت به گروه کنترل (g 2±12) به طور معناداری کمتر بود. مصرف غذا به دنبال استرس بی حرکتی نسبت به گروه کنترل به طور معنادار افزایش یافت (g 3/371 در مقابل g11±287). استرس جراحی تأثیر معناداری برغلظت گرلین سرم، وزن بدن و مصرف غدا نداشت. بحث و نتیجه گیری: با توجه به اینکه در این تحقیق فقط استرس بی حرکتی موجب تغییر معنادار غلظت گرلین، وزن بدن و مصرف غذا گردید. بنابراین به نظر می رسد اثر استرس بر سطح این متغیرها وابسته به نوع استرس باشد.